Coś niesamowitego...

Od dwóch dni mój chłopak jakoś dziwnie się zachowuje. Taki jakiś poddenerwowany jest. Rano chciałam z nim porozmawiać ,ale jak się obudziłam o 10.00 to Carlosa już nie było. Zeszłam do kuchni i zobaczyłam różową karteczkę ,a obok leżała czerwona róża.

    „Kochanie przyjdź dziś na 19.00 w nasze ulubione miejsce na plaży w L.A. Będę na ciebie czekał. Przepraszam ,że tak szybko wyszedłem ,ale mam parę spraw do załatwienia na mieście. Ubierz się w coś ładnego ,ale ładnemu we wszystkim ładnie

PS. Śniadanie masz w lodówce. Kocham cię :*”

Ciekawa jestem co on dla mnie szykuje? Zajrzałam do lodówki ,a tam był mój ulubiony koktajl mleczny truskawkowy i kanapki z pomidorem. Wzięłam je i zaczęłam jeść. Nagle usłyszałam pukanie do drzwi. Poszłam je otworzyć ,a moim oczom ukazał się James. Miał na sobie fajną białą koszulę, jeansy i do tego świetne vansy. 

- Cześć James. Co ty tu robisz?

- Hej Alexa. Carlos mnie po coś przysłał. Mogę wejść?

- Jasne wchodź ,a Los sam nie mógł sam po to przyjść?- spytałam ,gdy wszedł do środka. 

- Najwyraźniej nie mógł ,ale będziesz szczęśliwa- powiedział i poszedł do pokoju z instrumentami. Wziął plecak i kierował się do wyjścia. 

- Szczęśliwa? James ty coś wiesz. Mów natychmiast!

- Ja? Ja nic nie wiem- udał głupka- Wybacz ,ale muszę już lecieć. Pa- jak powiedział tak zrobił.

Oni wszyscy się dziwnie zachowują. Może to wczesny naprawdę wczesny kryzys średniego wieku? A może tak jak w przypadku kobiet wczesna menopauza? No ,ale nic. Tylko co ja mam robić przez ten czas? Już wiem obejrzę jakiś film. Poszłam do salonu i włączyłam telewizor oraz dvd. Wybrałam "Listy do Julii". Film opowiada o Sophie ,która wraz ze swoim narzeczonym Victorem wyrusza z tłocznego Nowego Jorku w wakacyjną podróż do słonecznej Italii. Zatrzymują się w Weronie-mieście legendarnych kochanków Romea i Julii. Skoncentrowany na swoich biznesowych planach Victor mało interesuje się romantyczną historią miasta i zaniedbuje narzeczoną. Sophie dla zabicia czasu postanawia przyłączyć się do wolontariuszek ,odpowiadających na listy przysyłane na adres Julii Kapuletti. Znajduje list z 1957 roku i postanawia na niego odpowiedzieć, odnaleźć autorkę listu i pomóc jej w odszukaniu utraconej miłości. We wspólnej podróży po urokliwych okolicach Werony Sophie towarzyszy przystojny wnuk autorki listu-Charlie. 

Jak skończyłam oglądać była godzina 16. Poszłam wziąść prysznic. Po skończeniu zrobiłam sobie lekki makijaż i ubrałam lekko różową sukienkę do kolan z wycięciem na plecach ,a do tego czarne szpilki. Była godzina 18. Gotowa wyszłam. Szłam sobie myśląc ,co on dla mnie dla mnie szykuje. Doszłam na plażę i skierowałam się prosto do naszego ulubionego miejsca ,czyli zacisza o ,którym większość ludzi nie miała pojęcia. Ludziom się nie chce iść dalej. Byłam już na miejscu ,ale to co tam zobaczyłam po prostu nie mogłam w to uwierzyć. Carlos w smokingu i te jego piękne brązowe oczy. 

Na środku stał stół przy zdobiony różnymi kwiatami ,a na piasku znajdowało się pełno czerwonych róż i małych świec. 

- Cześć kochanie-powiedział mój ukochany

- Carlos ty to sam wszystko przygotowałeś? 

- Chłopacy mi pomogli. Podoba ci się?-spytał ,a ja nic nie powiedziałam tylko namiętnie go pocałowałam-Mogę to uznać ,że ci się podoba.Usiądźmy i zjedzmy kolację-powiedział Los 

- Tak możemy ,tylko nic nie ma na stole do jedzenia. 

- Kelner!-zawołał Carlito po czym zobaczyłam Logana i Kendalla w strojach kelnerów ,którzy nieśli nam nasze dania. Chciało mi się śmiać ,bo to bardzo śmiesznie wyglądało. Przynieśli i zaczęliśmy jeść pyszne spagetti. Po chwili wyskoczył James i nalał nam czerwonego wina do kieliszków. Nagle usłyszałam Worldwide ,a Carlos wstał i podszedł do mnie. Uklęknął wyciągając z kieszeni małe czerwone pudełeczko. Chwycił moją dłoń. 

- Alexa znamy się już 2 lata ,a ja nie wyobrażam sobie życia bez ciebie. Jesteś moim życiem ,moim sercem. Kocham cię nad życie. Czy uczynisz mnie najszczęśliwszym mężczyzną na świecie i wyjdziesz za mnie? 

- Tak!-krzyknęłam ,a Los założył mi piękny pierścionek na palec. Zatraciliśmy się w pocałunku pełnym pasji i pożądania. Oderwaliśmy się od siebie ,a po moich policzkach spływały łzy. Łzy szczęścia ,bo są chwile i momenty w życiu ,których nie da się opisać słowami. 

*****************************************************

 

Na początku chcę was przeprosić za tą jednorazówkę ,bo mi nie wyszła. Jest troszkę krótka i nudna. Mam nadzieję ,że poprawiłam błędy interpunkcyjne. Jak są jeszcze jakieś to was przepraszam. Liczę na szczere komentarze. Następna Jednorazówka pojawi się za tydzień w sobotę 21 czerwca. Za wszystkie błędy was przepraszam. A i jeszcze odnośnie czcionki. Wolicie taką jaka jest w tym opowiadaniu czy może raczej tą co w poprzednich? Piszcie w komentarzach jaka waszym zdaniem była lepsza. 

PS. Jeśli chodzi o film "Listy do Julii" to bardzo wam polecam ten film.